هرگناهی دارید تا در دنیا هستید
صفر کنید
پاک کنید
دل پاک کنید از بندهای خدا
تو هرطور با بقیه رفتار میکنی داری با خودت انجام میدی
هو انت⬅️او تویی
اگر این گناهان نابخشوده بماند اثرات منفی زیادی در قیامت دارد
العفو الهی العفو
از احمقی مغز این است که
خمس ندم ولی عوضش مدام کارخیرکنم
دزدی کنم ولی عوضش بدم به فقیر
این فایده ندارد
گناه نکن
خیر مستحبی اولویت دوم هست.
کسی که قدر و قیمت خود را که بهشت است نشناسد ،قدر هیچ چیزی را متوجه نمیشود
برای همین دچار فحشا باطنی میشویم
هر چیزی را دل ببندیم
پرخاشگری و بی طاقتی میکنیم
نوع غصه هایی که میخوریم نشانه فحشا باطنی ماست
ظروف میتونه ناراحت مون کنه
لباس میتونه
یه حرف یه تلفن ...
قرآن:مومن میبینی
آرامش میبینی
نشاط در او میبینی
تمرین کنید
مدیریت بحران های زندگی نیاز
به تمرین دارد.
رسول خدا صلوات الله میفرمایند:
گریه و عصبانیت برای امور دنیوی آتش جهنم را زمینه سازی میکند
این دنیا فانی ارزش بهم ریختگی روحی مان را ندارد
هر زمان عصبانی شدیم
وضو گرفته و صلوات بفرستیم
زمانى که کودک شروع به گفتن "من،من" میکند یعنى خودم میخواهم انجام دهم به این معنیست که کودک در حرکت بسوى استقلال است .
مسلما در ابتدا همه کارها را اشتباه انجام میدهند و برخورد والدین تاثیر تعیین کننده ایى در اعتماد بنفس کودک دارد.
اگر به او بگوییم نکن، بده، بشین، دست نزن تو نمیتونى، به جاى آنکه به او بیاموزیم و مراقبش باشیم کودک به این نتیجه میرسد که من ناتوان و ابله هستم و نمیتوانم.
وقتی می پرسید؛ چکار کنم بچه زیر دوساله م یاد بگیرد منزل دیگران به وسایل دست نزند؟ انگار پرسیدید چکار کنم فرزند شش ماهم حرف زدن را یاد بگیرد!
کودکان حدود یکسالگی به بعد وارد مرحله کشف محیط اطراف میشود و مغز کودک وارد رشد حسی حرکتی میشود.
رفتار والدین در این دوره به کودکشان لجبازی یا همکاری را خواهد آموخت. در مهمانی ها با حضور مهربانانه خود مراقب کودکتان باشید اما انتظار اینکه در این سن یاد بگیرد به هیچ چیز دست نزند انتظار زیادیست.
این دوران گذراست وکودکی وارد مرحله لجبازی نشده به زودی به اطرافش بی توجه خواهد شد و علاقمند به بازی با همسالانش خواهد شد.
این واقعیت را بعنوان مرحله ایی از رشد سالم فرزندتان بپذیرید.
هر چه انرژی برای فرزند پروری دارید
تا ۱۲سالگی فرزندتان بکار بگیرید ️چراکه بعد از آن، اثر بخشی تربیت به شدت کاهش مییابد.
والدینی که با مشاهده بحرانهای رفتاری نوجوان تازه به فکر تربیت می افتند با سختی زیادی روبرو می شوند.
هنگامی که به کودکی گفته می شود:
نکن، تو نمی توانی، تو نمی فهمی، تو بلد نیستی، تو خنگی، تو سر به هوایی، بی دقتی و….
از همان موقع با تکرار این جملات ضمیر ناخودآگاه یاد می گیرد که باید این باورها را داشته باشد و همیشه این گونه رفتار کند.
حتی دیده شده اکثر افرادی که در زمان کودکی پدر و مادر فقیری داشتند و پدر یا مادر دائما در حال گفتن جمله ما پول نداریم، نمی توانیم، باید قناعت کنیم و فقیر هستیم; در بزرگسالی خود دقیقا به همین حال افتاده اند.
حتی با وجود اینکه تلاش زیادی هم می کنند اما باور فقیر بودن در ذهن آنها به وجود آمده و نمی گذارد که موفق شوند.
حالا که به اهمیت تلقین در زندگی پی بردید، لطفا کمی به جملاتی که روزانه به خود می گویید دقت کنید،
مخصوصا اگر کودکی در خانه شما زندگی می کند.
جملاتی مثبت به او بگویید حتی اگر اشتباهی می کند او را با جملات منفی تنبیه نکنید.
از مراقبت ها و دخالت های بیش از
حد در زندگی کودکان اجتناب کنید.
وظیفه والدین و مربیان این است که
این قابلیت را در او زنده نگاه دارند
و به کودکان اجازه دهند بعضی
اوقات مطابق سلیقه خود اشیاء
را کشف کنند.
مراقبت ها و دخالت های زیاد از
حد بزرگسالان در زندگی و رفتارهای
کودکان، قابلیت یادگیری مبتکرانه آنها
را تضعیف می کند.
وقتی کودکان با هم دعوا می کنند تا حد ممکن در کارشان دخالت نکنید تا باهم کنار بیایند. اما در صورتی که دعوا ادامه دار شد:
🔻بازیشان را با جمله ای مانند "شما می توانید یک زمان دیگری از کامپیوتر استفاده کنید که یاد بگیرید هر دو از آن استفاده کنید"، متوقف کنید.
🔻یا اینکه اسباب بازی را بردارید؛ "شما وقتی می توانید دوباره با آن بازی کنید که بتوانید باهم کنار بیایید."
🔻کاری که می خواستید انجام دهید را به تاخیر بیاندازید: " تا زمانیکه دعوا می کنید به پارک نخواهیم رفت."
