وقتی می پرسید؛ چکار کنم بچه زیر دوساله م یاد بگیرد منزل دیگران به وسایل دست نزند؟ انگار پرسیدید چکار کنم فرزند شش ماهم حرف زدن را یاد بگیرد!

کودکان حدود یکسالگی به بعد وارد مرحله کشف محیط اطراف میشود و مغز کودک وارد رشد حسی حرکتی میشود.

رفتار والدین در این دوره به کودکشان لجبازی یا همکاری را خواهد آموخت. در مهمانی ها با حضور مهربانانه خود مراقب کودکتان باشید اما انتظار اینکه در این سن یاد بگیرد به هیچ چیز دست نزند انتظار زیادیست.

این دوران گذراست وکودکی وارد مرحله لجبازی نشده به زودی به اطرافش بی توجه خواهد شد و علاقمند به بازی با همسالانش خواهد شد.

این واقعیت را بعنوان مرحله ایی از رشد سالم فرزندتان بپذیرید.

هر چه انرژی برای فرزند پروری دارید

تا ۱۲سالگی فرزندتان بکار بگیرید ️چراکه بعد از آن، اثر بخشی تربیت به شدت کاهش مییابد.

والدینی که با مشاهده بحرانهای رفتاری نوجوان تازه به فکر تربیت می افتند با سختی زیادی روبرو می شوند.

هنگامی که به کودکی گفته می شود:

نکن، تو نمی توانی، تو نمی فهمی، تو بلد نیستی، تو خنگی، تو سر به هوایی، بی دقتی و….

از همان موقع با تکرار این جملات ضمیر ناخودآگاه یاد می گیرد که باید این باورها را داشته باشد و همیشه این گونه رفتار کند.

حتی دیده شده اکثر افرادی که در زمان کودکی پدر و مادر فقیری داشتند و پدر یا مادر دائما در حال گفتن جمله ما پول نداریم، نمی توانیم، باید قناعت کنیم و فقیر هستیم; در بزرگسالی خود دقیقا به همین حال افتاده اند.

حتی با وجود اینکه تلاش زیادی هم می کنند اما باور فقیر بودن در ذهن آنها به وجود آمده و نمی گذارد که موفق شوند.

حالا که به اهمیت تلقین در زندگی پی بردید، لطفا کمی به جملاتی که روزانه به خود می گویید دقت کنید،

مخصوصا اگر کودکی در خانه شما زندگی می کند.

جملاتی مثبت به او بگویید حتی اگر اشتباهی می کند او را با جملات منفی تنبیه نکنید.

از مراقبت ها و دخالت های بیش از

حد در زندگی کودکان اجتناب کنید.

وظیفه والدین و مربیان این است که

این قابلیت را در او زنده نگاه دارند

و به کودکان اجازه دهند بعضی

اوقات مطابق سلیقه خود اشیاء

را کشف کنند. 

مراقبت ها و دخالت های زیاد از

حد بزرگسالان در زندگی و رفتارهای

کودکان، قابلیت یادگیری مبتکرانه آنها

را تضعیف می کند.

وقتی کودکان با هم دعوا می کنند تا حد ممکن در کارشان دخالت نکنید تا باهم کنار بیایند. اما در صورتی که دعوا ادامه دار شد:

🔻بازیشان را با جمله ای مانند "شما می توانید یک زمان دیگری از کامپیوتر استفاده کنید که یاد بگیرید هر دو از آن استفاده کنید"، متوقف کنید.

🔻یا اینکه اسباب بازی را بردارید؛ "شما وقتی می توانید دوباره با آن بازی کنید که بتوانید باهم کنار بیایید."

🔻کاری که می خواستید انجام دهید را به تاخیر بیاندازید: " تا زمانیکه دعوا می کنید به پارک نخواهیم رفت."

 سرمایه هایمان را در راه گناه خرج نکنیم 

 زیبایی⬅️حجاب

سلامتی⬅️عدم تنبلی و سستی

در خانواده‌های آشفته این حادثه ممکن است منجر به مشاجره، تنبیه و شاید فرستادن کودک با چشمان اشکی به اتاقش شود. ولی در خانواده بالنده، به احتمال زیاد یک نفر به کودک خواهد گفت : لیوانت شکست؟ ببینم انگشتت را هم بریده‌ای؟ من برایت یک چسب زخم می‌آورم، بعد برو جارو بیاور و تکه‌های شکسته را جمع کنیم. خانواده بالنده می‌داند سلامت روانی و احساسات از هر چیز دیگر مهم‌تر است.

اگر فرزند نوجوان دارید از پدر و مادر بودن استعفا دهید، بگذارید فرزندتان تعیین کننده موسیقی، فیلم، رستوران یا محلی که میخواهید بروید باشد. در این صورت است که هم لذت پدری و مادری را میبرید هم فرزندتان به جای جنگیدن با شما همقدم شما خواهد بود.

شب هر کاری دارید کنار بزارید و برایش قصه بگید.

اشتباهاش رو راحت ببخشید

خوبیهاشو بزرگ کنید

به حرفاش خوب گوش بدید

بی دلیل بغلش کنید و ببوسید

مقایسه ش نکنید

"اگه نکنی وای بحالت" رو نگید

گاهی باهاش کارتونایی که دوست داره ببینید

بهش نگید"تو دیگه بزرگ شدی بچگی نکن"

اگر اشتباه کردید راحت عذرخواهی کنید.

با فرزندتان بازی کنید

در سفر تلفن کنید و به او بگویید دلتان تنگ شده

القای بینش:میدانم از عهده ی انجام آن بر میایی

مهمتر از همه روابطتان را با همسرتان ترمیم و تصحیح کنید.

شعار بسیاری از والدین این است

آن کاری که می‌گویم بکن، نه آن کاری که میکنم، برای نمونه، مادر یا پدری که فرزندش عصبانی است داد میزند، از فرزندش انتظار دارد هنگام عصبانیت مدیریت احساسش را داشته باشد. شما الگوی فرزندتان هستید، پس اول خودتان عمل کنید و بعد از فرزندتان بخواهید.